خدمات پرستاری سپید گستر

بیماری کووید 19 که امروزه نقل مجالس ما شده، یک بیماری جدید است و در مورد عوامل خطر ابتلا به آن اطلاعات محدودی در دسترس می‌باشد. اما به طور کلی و بر اساس اطلاعات تخصص و بالینی موجود، افراد مسن و افرادی که از بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت، بیماری قلبی، فشار خون و… رنج می‌برند، ممکن است بیشتر در معرض خطر ابتلا به نوع شدید بیماری کووید 19 قرار داشته باشند. بنابراین اگر فرد سالخورده‌ای در خانه دارید یا خودتان به عنوان پرستار سالمند مشغول به کار هستید؛ برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری همه‌گیر نکاتی که در ادامه این مطلب با عنوان روش‌های جلوگیری از ابتلا به بیماری کرونا در سالمندان به آنها اشاره شده است را حتما رعایت کنید.

روش‌های جلوگیری از ابتلا به بیماری کرونا در سالمندان

بزرگسالانی که بیش از 65 سال سن دارند، به خصوص آنهایی که به یک نوع بیماری زمینه‌ای مبتلا هستند؛ در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارند. بنابراین این گروه از افراد نیاز به مراقبت و توجه ویژه‌ای دارند. این عفونت ویروسی یک بیماری جدید است و پزشکان هر روز اطلاعات تازه‌ای را در مورد آن کشف می‌کنند.

آنچه را که شما به عنوان پرستار یک سالمند می‌توانید برای پیشگیری از ابتلای این عزیزان به بیماری کووید 19 انجام دهید، به شرح زیر است:

• او را در خانه نگه دارید.
• دست‌هایش را مرتب بشویید.
• از تماس نزدیک فرد سالمند با افرادی که بیمار هستند خودداری کنید.
• سرویس بهداشتی و سطوحی که او مرتباً آنها را لمس می‌کند را تمیز و ضد عفونی کنید.
• اگر علائمی در فرد سالمند می‌بینید؛ با شماره‌های اعلام شده از سوی وزارت بهداشت تماس بگیرید.
• خودتان نیز به عنوان پرستار تمام نکات ذکر شده را رعایت کنید.
• اگر سالمندی که از او مراقبت می‌کنید یا خودتان بیماری زمینه‌ای خاصی دارید یا مشکوک به کرونا ویروس هستید؛ به مطب شخصی یک متخصص بیماری‌های عفونی یا متخصص داخلی مراجعه کنید و از او در این زمینه مشاوره بگیرید.

استرس ناشی از این بیماری در بین سالمندان و روش‌های مقابله با آن

سالمندان بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری ناشناخته هستند؛ و این موضوع ممکن است منجر به افزایش استرس در این افراد شود.

ترس و نگرانی از ابتلا به بیماری همه‌گیر کووید 19 می‌تواند روی سلامت جسمی و روحی فرد سالمند تاثیر بگذارد. بنابراین نگهداری از سالمند در منزل در این شرایط ممکن است کمی دشوار باشد. برای حمایت از این دسته افراد توصیه می‌کنیم که حتما از اقدامات زیر استفاده کنید:

• از تماشا، خواندن یا گوش دادن فرد سالمند به اخبار مرتبط با بیماری جلوگیری کنید. شنیدن مکرر این موضوع که آنها بیشتر در معرض خطر هستند؛ می‌تواند استرس را در این عزیزان افزایش دهد.
• اگر توانایی انجام کارهایی مانند تنفس عمیق را دارد؛ از او بخواهید که چند بار در روز و هر بار چند دقیقه نفس عمیق بکشد.
• سعی کنید از وعده‌های غذایی سالم برای تغذیه فرد سالمند استفاده کنید؛ و میوه‌ها و سبزیجات بیشتری را در رژیم غذایی او بگنجانید.
• اگر توانایی جسمی کافی را دارد؛ هر روز از نرمش‌های ساده برای تقویت سیستم ایمنی‌اش استفاده کنید.
• از فرد سالمند بخواهید که به اندازه کافی بخوابد.
• سعی کنید چند دقیقه در روز فعالیت‌های سرگرم‌کننده مانند شطرنج و بازی‌های فکری با او انجام دهید.
• اگر پرستار هستید و فرزندان سالمندی که از او مراقبت می‌کنید با شما زندگی نمی‌کنند؛ حتما یک بار در روز با آنها تماس گرفته و از آنها بخواهید که با مددجو شما صحبت کنند.

نکته آخر

بر اساس اطلاعات موجود، افرادی که شرایط زیر را دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند:

• افراد بالای 65 سال
• افرادی که در خانه سالمندان یا یک مرکز نگهداری شبانه‌روزی زندگی می‌کنند.
• افرادی که مبتلا به بیماری‌های مزمن ریوی یا آسم متوسط ??تا شدید هستند.
• افرادی که بیماری‌های قلبی جدی دارند.
• افرادی که سیستم ایمنی آنها به صورت مادرزادی یا بر اثر ابتلا به بیماری‌هایی مانند سرطان ضعیف است.
• افرادی که دچار چاقی شدید هستند، شاخص توده بدنی (BMI) آنها بالاتر از 40 است، یا به برخی از بیماری‌های زمینه‌ای، مانند دیابت، نارسایی کلیوی یا بیماری کبد مبتلا هستند. به ویژه اگر بیماری‌شان به درستی کنترل نشده باشد.

نکته مهم دیگری که باید به آن توجه کنید این است که بسیاری از شرایط مانند درمان سرطان، سیگار کشیدن، انجام عمل پیوند مغز استخوان یا اعضای بدن، نقص سیستم ایمنی، بیماری اچ آی وی یا ایدز و استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها و سایر داروهای تضعیف‌کننده سیستم ایمنی بدن، می‌توانند سیستم دفاعی بدن را مختل کرده و فرد را در معرض خطر قرار دهند. بنابراین اگر سالمندی که از او مراقبت می‌کنید چنین شرایطی را دارد؛ حتما به دستورالعمل‌های ذکر شده بیشتر توجه کنید.

مشاهده پست مشابه : وکیل دادگستری در مبحث تهاتر

تغذیه کودک پس از شش ماهگی که زمان استفاده از غذای کمکی در کنار شیر مادر یا شیرخشک فرا می‌رسد، اهمیت خاصی پیدا می‌کند. از آنجایی که در این سن سیستم گوارشی و سیستم ایمنی بدن کودک هنوز ضعف دارد، باید در انتخاب مواد غذایی دقت کرد. والدین معمولا دچار اشتباهاتی در این زمینه می‌شوند و با استفاده از مواد غذایی نامناسب به طور ناخواسته کودک خود را دچار مشکل می‌کنند. اگر وظیفه نگهداری از کودک در منزل را بر عهده دارید در این مقاله همراه ما باشید تا با رفتارهای اشتباه والدین در تغذیه کودک زیر یک سال آشنا شوید.

دادن غذای جامد به کودک زیر یک سال

از آنجایی که والدین در فکر خواب بهتر کودک خود هستند به اشتباه تصور می‌کنند تغذیه کودک با غذای جامد به دلیل ایجاد سیری بیشتر، خواب بهتری را برای کودک به ارمغان می‌آورد. بنابراین غذای جامد را پیش از 6 ماهگی کودک در کنار شیر مادر یا شیرخشک آغاز می‌کنند.
پزشکان متخصص کودک توصیه می‌کنند کودک تا 6 ماهگی تنها با شیر مادر یا شیرخشک تغذیه شود و از اضافه کردن مواد جامد به برنامه غذایی او خودداری شود. پس از 6 ماهگی سیستم گوارش کودک قوی‌تر شده و می‌تواند غذای جامد را هضم کند. از سوی دیگر در این سن مصرف آهن در سلامت کودک اهمیت بسیاری دارد. آهن مورد نیاز کودک باید از طریق غذای کمکی، میوه و سبزیجات پوره شده تامین شود.
به این نکته توجه داشته باشید تغذیه کودک با غذای جامد نباید زیاد به تاخیر بیفتد. اضافه کردن غذای جامد به برنامه غذایی کودک پس از 9 ماهگی ممکن است منجر به بیزاری از غذا در او شود. کودک باید به موقع با طعم و مزه غذاهای دیگر آشنا شود.

تغذیه کودک با مواد غذایی بیش از حد سالم

بسیاری از والدین حساسیت بیش از اندازه درباره تغذیه کودک از خود نشان می‌دهند و سعی می‌کنند غذاهای ارگانیک و کم‌چربی برای کودک تهیه کنند. اما توجه داشته باشید تنها سبزیجات و میوه‌ها نیاز کودک را تامین نمی‌کند. برنامه غذایی کودک باید متنوع و حاوی تمام منابع مورد نیاز نظیر گوشت، حبوبات، لبنیات، سبزیجات و… باشد.
والدین تصور می‌کنند آب‌میوه به دلیل برخورداری از ویتامین ها و املاح برای کودکان ضروری است اما متخصصان کودک عقیده دارند مصرف میوه تازه به صورت تکه‌ای یا پوره‌شده بر آّب‌‌میوه اولویت دارد. آب‌میوه کالری اضافی وارد بدن کودک کرده و مشکلاتی همچون چاقی و پوسیدگی دندان در کودک زیر یک سال را به دنبال خواهد داشت.

غذاهای ممنوع برای کودک زیر یک سال

شیر گاو: تغذیه کودک زیر یک سال با شیر گاو به دلیل میزان زیاد مواد معدنی و پروتئین‌های موجود در آن که هضمش را دشوار می‌کند توصیه نمی‌شود. از سوی دیگر شیر گاو قادر نیست ویتامین‌ها و مواد مغذی مورد نیاز کودک را تامین کند و کودک دچار فقر آهن و کم‌خونی خواهد شد. اگر امکان تغذیه نوزاد با شیر مادر وجود نداشته باشد باید از شیرخشک غنی‌شده با آهن استفاده کرد.
عسل: تا اتمام یک‌سالگی کودک نباید به او عسل داد. عسل به دلیل وجود باکتری بوتولیسم می‌تواند در کودک ایجاد حساسیت کند و منجر به بروز بیماری در او شود.
غذاهای چرب: دستگاه گوارش کودک زیر یک سال هنوز تکامل پیدا نکرده و غذاهایی مانند گوشت چرب، کره و سوسیس که حاوی چربی‌های ناسالم هستند کودک را دچار مشکل می‌کند.
ماهی: کارشناسان تغذیه استفاده از ماهی را به دلیل داشتن جیوه برای کودک زیر یک سال ممنوع می‌کنند. گرچه ماهی تن و ماهی آزاد به رشد سلول‌های مغزی و محافظت از کودک در برابر بیماری‌ها کمک می‌کند ولی به دلیل وجود جیوه تنها دو وعده در هفته باید استفاده شود.
تخم مرغ: تا شش ماهگی نباید به نوزاد تخم مرغ داد. پس از آن نیز تا سن یک سالگی تنها زرده تخم مرغ آب‌پز قابل استفاده است. سفیده تخم مرغ به دلیل هضم دشوار و ایجاد آلرژی در تغذیه کودک زیر یک سال توصیه نمی‌شود.

تغذیه کودک پس از شش ماهگی که زمان استفاده از غذای کمکی در کنار شیر مادر یا شیرخشک فرا می‌رسد، اهمیت خاصی پیدا می‌کند. از آنجایی که در این سن سیستم گوارشی و سیستم ایمنی بدن کودک هنوز ضعف دارد، باید در انتخاب مواد غذایی دقت کرد. والدین معمولا دچار اشتباهاتی در این زمینه می‌شوند و با استفاده از مواد غذایی نامناسب به طور ناخواسته کودک خود را دچار مشکل می‌کنند. اگر وظیفه نگهداری از کودک در منزل را بر عهده دارید در این مقاله همراه ما باشید تا با رفتارهای اشتباه والدین در تغذیه کودک زیر یک سال آشنا شوید.

دادن غذای جامد به کودک زیر یک سال

از آنجایی که والدین در فکر خواب بهتر کودک خود هستند به اشتباه تصور می‌کنند تغذیه کودک با غذای جامد به دلیل ایجاد سیری بیشتر، خواب بهتری را برای کودک به ارمغان می‌آورد. بنابراین غذای جامد را پیش از 6 ماهگی کودک در کنار شیر مادر یا شیرخشک آغاز می‌کنند.
پزشکان متخصص کودک توصیه می‌کنند کودک تا 6 ماهگی تنها با شیر مادر یا شیرخشک تغذیه شود و از اضافه کردن مواد جامد به برنامه غذایی او خودداری شود. پس از 6 ماهگی سیستم گوارش کودک قوی‌تر شده و می‌تواند غذای جامد را هضم کند. از سوی دیگر در این سن مصرف آهن در سلامت کودک اهمیت بسیاری دارد. آهن مورد نیاز کودک باید از طریق غذای کمکی، میوه و سبزیجات پوره شده تامین شود.
به این نکته توجه داشته باشید تغذیه کودک با غذای جامد نباید زیاد به تاخیر بیفتد. اضافه کردن غذای جامد به برنامه غذایی کودک پس از 9 ماهگی ممکن است منجر به بیزاری از غذا در او شود. کودک باید به موقع با طعم و مزه غذاهای دیگر آشنا شود.

تغذیه کودک با مواد غذایی بیش از حد سالم

بسیاری از والدین حساسیت بیش از اندازه درباره تغذیه کودک از خود نشان می‌دهند و سعی می‌کنند غذاهای ارگانیک و کم‌چربی برای کودک تهیه کنند. اما توجه داشته باشید تنها سبزیجات و میوه‌ها نیاز کودک را تامین نمی‌کند. برنامه غذایی کودک باید متنوع و حاوی تمام منابع مورد نیاز نظیر گوشت، حبوبات، لبنیات، سبزیجات و… باشد.
والدین تصور می‌کنند آب‌میوه به دلیل برخورداری از ویتامین ها و املاح برای کودکان ضروری است اما متخصصان کودک عقیده دارند مصرف میوه تازه به صورت تکه‌ای یا پوره‌شده بر آّب‌‌میوه اولویت دارد. آب‌میوه کالری اضافی وارد بدن کودک کرده و مشکلاتی همچون چاقی و پوسیدگی دندان در کودک زیر یک سال را به دنبال خواهد داشت.

غذاهای ممنوع برای کودک زیر یک سال

شیر گاو: تغذیه کودک زیر یک سال با شیر گاو به دلیل میزان زیاد مواد معدنی و پروتئین‌های موجود در آن که هضمش را دشوار می‌کند توصیه نمی‌شود. از سوی دیگر شیر گاو قادر نیست ویتامین‌ها و مواد مغذی مورد نیاز کودک را تامین کند و کودک دچار فقر آهن و کم‌خونی خواهد شد. اگر امکان تغذیه نوزاد با شیر مادر وجود نداشته باشد باید از شیرخشک غنی‌شده با آهن استفاده کرد.
عسل: تا اتمام یک‌سالگی کودک نباید به او عسل داد. عسل به دلیل وجود باکتری بوتولیسم می‌تواند در کودک ایجاد حساسیت کند و منجر به بروز بیماری در او شود.
غذاهای چرب: دستگاه گوارش کودک زیر یک سال هنوز تکامل پیدا نکرده و غذاهایی مانند گوشت چرب، کره و سوسیس که حاوی چربی‌های ناسالم هستند کودک را دچار مشکل می‌کند.
ماهی: کارشناسان تغذیه استفاده از ماهی را به دلیل داشتن جیوه برای کودک زیر یک سال ممنوع می‌کنند. گرچه ماهی تن و ماهی آزاد به رشد سلول‌های مغزی و محافظت از کودک در برابر بیماری‌ها کمک می‌کند ولی به دلیل وجود جیوه تنها دو وعده در هفته باید استفاده شود.
تخم مرغ: تا شش ماهگی نباید به نوزاد تخم مرغ داد. پس از آن نیز تا سن یک سالگی تنها زرده تخم مرغ آب‌پز قابل استفاده است. سفیده تخم مرغ به دلیل هضم دشوار و ایجاد آلرژی در تغذیه کودک زیر یک سال توصیه نمی‌شود.

بی اختیاری ادرار در سالمندان یکی از مشکلات شایع دوران سالمندی محسوب می‌شود. گرچه بی اختیاری ادرار به دلیل افزایش سن پس از 40 سالگی در افراد اتفاق می‌افتد اما نباید تصور شود که این مشکل طبیعی و درمان‌ناپذیر است. پزشک متخصص می‌تواند با بررسی دلایل بی اختیاری ادرار در افراد سالمند آن را درمان کند.
عفونت ادراری، منزوی شدن و افسردگی از عوارض بی اختیاری ادرار در افراد سالمند است که پرستار سالمند یا فردی که وظیفه نگهداری از سالمند را بر عهده دارد باید از آن مطلع باشد.

بی اختیاری ادراری در سالمندان چه دلایلی دارد؟

دلایل بی اختیاری ادرار در مردان و زنان سالمند متفاوت است. معمولا در مردان مشکلات غده پروستات اختلالات ادرار کردن را در پی دارد. مصرف برخی داروها و نوشیدن بیش از حد چای و قهوه تاثیر نامطلوبی بر مثانه دارد. همچنین برخی بیماری‌ها مانند نارسایی قلبی، آلزایمر و ام اس نیز در افراد مسن منجر به بی اختیاری ادرار می‌شود.
نارسایی قلبی تولید ادرار شبانه را افزایش داده و باعث بی اختیاری ادراری در طول خواب شبانه می‌شود. سالمندان به دلیل دردهای استخوانی و مفصلی دارای اختلال حرکتی هستند و واکنش آنها کند است. سالمندی که به بیش فعالی مثانه مبتلا است، در صورتی که با تاخیر به سرویس بهداشتی برسد ممکن است نتواند بر ادرارش کنترلی داشته باشد.
در زنان تعداد بارداری، زایمان و آغاز یائسگی از دلایل بی اختیاری ادرار در زنان مسن محسوب می‌شود. دلایل دیگری نظیر عفونت ادراری، یبوست، دیابت و مصرف داروهای ادرارآور نیز بی اختیاری ادرار را در سالمندان به وجود می‌آورد که با درمان عوامل ایجادکننده بیماری برطرف می‌شوند.

انواع بی اختیاری ادرار در سالمندان

بی اختیاری ادراری انواع مختلفی دارد. نوع شایع آن زمانی است که ادرار سالمند پیش از رسیدن به سرویس بهداشتی دفع شود. این نوع از بی اختیاری بر اثر انقباض‌های غیرارادی مثانه که فرد قادر به کنترلش نیست، به وجود می‌آید. بیماری‌هایی نظیر آلزایمر، پارکینسون، ام اس، سکته مغزی، یبوست، بزرگ شدن غده پروستات و… باعث بروز این نوع از بی اختیاری ادراری می‌شوند.
نوع دیگری از بی اختیاری ادرار در افراد سالمند در اثر استرس و اضطراب است. استرس به شکم فرد فشار وارد می‌کند و باعث می‌شود فرد در هنگام عطسه، سرفه، خندیدن یا بلند کردن اشیا از زمین دچار بی اختیاری ادرار شود.
بسیاری از زنان در دوران بارداری و زایمان نیز به این نوع بی اختیاری ادراری مبتلا می‌شوند. مردانی که دچار بزرگی پروستات هستند یا سابقه جراحی پروستات را داشته‌اند نیز به بی اختیاری استرسی دچار می‌شوند.
زمانی که حجم ادرار زیاد باشد، مثانه به طور کامل تخلیه نمی‌شود. سالمندانی که به این مشکل مبتلا هستند در طول روز بارها حس می‌کنند که باید به سرویس بهداشتی بروند و معمولا از ترشح ادرار شکایت دارند. انقباض ضعیف مثانه، بزرگ شدن پروستات، سکته مغزی، دیابت، یبوست و… این مشکل را تشدید می‌کنند.
به طور معمول سالمندان به چند نوع بی اختیاری ادراری مبتلا هستند. پزشک متخصص با انجام معاینه کامل لگن و روده‌ها در زنان و اورولوژی در مردان و تجویز آزمایش ادرار وجود عفونت یا خون در ادرار را بررسی می‌کند. همچنین آزمایش قند خون برای اندازه‌گیری میزان قند و کلسیم و بررسی عملکرد کلیه انجام می‌شود.

درمان انواع بی اختیاری ادراری در سالمندان

بی اختیاری ادراری به کمک دارودرمانی، رفتاردرمانی و در موارد نادر جراحی قابل درمان است. منظور از رفتاردرمانی استفاده از رژیم غذایی، مصرف مایعات، تمرین‌های تقویت عضلات کف لگن موسوم به تمرین‌های کگل و آموزش مثانه است. با آموزش مثانه سالمند می‌آموزد زمان بین دو تخلیه ادرار را به طور تدریجی افزایش دهد و در واقع ادرار کردن را به تاخیر بیندازد.
پزشک در درمان دارویی داروهایی نظیر آنتی بیوتیک، داروهای ضداسپاسم و… را به سالمند تجویز می‌کند تا مشکل بی اختیاری ادراری را برطرف کند. اگر مصرف داروها و دیگر روش‌های درمانی موثر واقع نشود، در موارد نادر عمل جراحی انجام می‌شود.

سالمندان به طور معمول به بیماری‌های مزمن، کاهش توان حرکتی و مشکلات روانی دچار می‌شوند. یک رژیم غذایی مناسب نقش مهمی در سلامت و طول عمر سالمندان دارد. مصرف امگا 3 برای سلامت عمومی سالمندان و جلوگیری از پیشرفت بیماری‌ها ضروری است. اسیدهای چرب امگا 3 تمام عملکرد فیزیولوژیک بدن از جمله سیستم قلبی عروقی، عصبی، ایمنی، بینایی، استخوان‌ها و پوست را تنظیم می‌کنند. تحقیقات نشان داده است مصرف اسیدهای چرب امگا 3 عملکرد حافظه و یادگیری در سالمندانی که مبتلا به اختلالات شناختی هستند را بهبود می‌بخشد.
اگر وظیفه نگهداری از سالمند در منزل را بر عهده دارید یا می‌خواهید نکات مراقبتی را به پرستار سالمند والدین خود گوشزد کنید در این مقاله همراه ما باشید تا با مزایای امگا 3 بیشتر آشنا شوید.

خواص امگا 3

اسیدهای چرب امگا 3 در بدن انسان ساخته نمی‌شوند اما مصرف آنها برای تنظیم فعالیت‌های بدن لازم است. امگا 3 به تقویت سیستم ایمنی ضعیف، اختلالات چشمی، کم‌توجهی، سلامت پوست، درمان بیماری‌های قلبی، افسردگی، دیابت، بهبود زخم، ورم مفاصل و… کمک می‌کند.
این ماده حیاتی در انواع لوبیا، دانه‌های چیا، گردو، بذر کتان، سبزیجات، ماهی سالمون، ماهی ساردین، قزل‌آلا، شاه‌ماهی، ماهی تن، روغن ماهی، روغن سویا، روغن زیتون و روغن کانولا وجود دارد. در بسیاری موارد نیز پزشک مکمل امگا 3 را برای افراد تجویز می‌کند.

فواید امگا 3 برای سالمندان

مصرف اسیدهای چرب امگا 3 مزایای بسیاری برای بدن سالمندان دارد. محققان اعلام کرده‌اند امگا 3 با افزایش طول عمر افراد رابطه مستقیمی دارد. بیماران قلبی که به مقدار زیاد امگا 3 مصرف کرده‌اند عمر طولانی‌تری داشته‌اند.
استرس، اضطراب، خستگی ذهنی، اختلالات عصبی و افسردگی از مشکلات شایع دوران سالمندی محسوب می‌شود. افراد سالمند به دلیل بیماری‌ها و ناتوانی حرکتی یا طرد شدن از سوی فرزندان دچار حس یاس و ناامیدی می‌شوند. مصرف امگا 3 به‌ویژه در زنان سالمند میزان استرس و نگرانی‌های آنها را کاهش می‌دهد.
مکمل‌های امگا 3 تاثیر بسیار مثبتی در درمان مشکلات روحی سالمندان افسرده دارند و علائم افسردگی را در سالمندان رفع می‌کنند.
آرتروز یا ساییدگی غضروف مفصلی یکی دیگر از بیماری‌های رایج افراد سالمند است که درمان ندارد اما با انجام توصیه‌هایی می‌توان آن را تسکین بخشید. امگا 3 موجود در روغن ماهی علائم و نشانه‌های آرتروز را کاهش می‌دهد و از پیشروی بیماری جلوگیری می‌کند. روغن ماهی تاثیر آنژیم‌هایی را که باعث از بین رفتن غضروف‌ها می‌شود کاهش می‌دهد در نتیجه با مصرف آن می‌توان مصرف داروهای ضدالتهاب مفاصل را کم کرد. با مصرف امگا 3 در سنین پایین‌تر حتی می‌توان از بروز آرتروز جلوگیری کرد.
آلزایمر و فراموشی نیز از مشکلات عمده سالمندان به شمار می‌آید. با ایجاد پلاک‌هایی در مغز که ناشی از تجمع غیرطبیعی پروتئین بتا آمیلوئید است، سالمند مبتلا به بیماری آلزایمر می‌شود. این پلاک‌ها خاصیت سمی دارند و به سلول‌های مغز آسیب می‌رسانند و در نهایت منجر به بیماری آلزایمر می‌شوند.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد روغن ماهی و اسیدهای چرب امگا 3 از ساخت این پروتئین‌ها در سلول‌های مغز جلوگیری می‌کند. همچنین امگا 3 حافظه را تقویت کرده و در درمان بیماری آلزایمر بسیار موثر عمل می‌کند.
سالمندان مبتلا به دیابت بیشتر از سایر سالمندان در معرض ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی هستند. پزشکان معتقدند روغن ماهی سطح تری گلیسیرید خون را در بیماران مبتلا به دیابت کاهش داده و دیابت آنها را کنترل می‌کند.
انحطاط ماکولا بیماری چشمی است که از دلایل اصلی نابینا شدن افراد در سن بالای 60 سال محسوب می‌شود. در این بیماری که با افزایش سن احتمال آن افزایش می‌یابد دید مرکزی فرد که برای کارهای دقیق از جمله خواندن و رانندگی لازم است از بین می‌رود.
بر اساس تحقیقات انجام‌شده اسیدهای چرب امگا 3 در مراقبت از چشم و جلوگیری از مبتلا شدن به بیماری انحطاط ماکولا تاثیر بسیار خوبی دارند.

نوزادان و کودکان برای رشد خود و تولید هموگلوبین در خون نیاز به مصرف آهن دارند. اگر کودکی به کمبود آهن دچار شود، دچار کم‌خونی شده و سلول‌های خونی او نمی‌توانند اکسیژن کافی را به اندام‌های بدن انتقال دهند. اگر کمبود آهن کودک به‌موقع درمان نشود، تاخیر در رشد جسمی و ذهنی او را در پی دارد. قصد داریم در این مقاله اهمیت مصرف آهن در سلامت کودک را بررسی کنیم.
اگر وظیفه نگهداری کودک در منزل را بر عهده دارید در این مقاله همراه ما باشید تا با مهم‌ترین منابع آهن برای تامین نیاز کودک به آهن آشنا شوید.

علائم و عوارض کمبود آهن در کودکان

معمولا کودکانی که از شیر مادر تغذیه می‌کنند آهن کافی دریافت می‌کنند. بهتر است برای کودکانی که شیرخشک می‌خورند، شیرخشک غنی‌شده با آهن تهیه کرد. اما زمانی که کودک غذا خوردن را آغاز می‌کند ممکن است به مقدار کافی آهن دریافت نکند و همین مسئله او را در معرض کم‌خونی قرار دهد.
اگر کودک شما بی‌اشتهاست و به آهستگی وزن می‌گیرد، پوست رنگ‌پریده‌ای دارد و بی‌قراری می‌کند دچار کمبود آهن است. کودکانی که آهن کافی دریافت نکرده‌اند از نظر فیزیکی کمتر فعالیت می‌کنند و مراحل رشدشان نیز به کندی انجام می‌شود. خستگی، سرگیجه، سردرد و ضربان قلب نامنظم نیز از دیگر علائم کمبود آهن در کودکان است.
از عوارض کمبود آهن می‌توان به بروز مشکلات در یادگیری، مشکلات رفتاری کودک، ضعف عضلانی، منزوی شدن و تاخیر در انجام مهارت‌های حرکتی اشاره کرد. همچنین کمبود آهن باعث ضعف سیستم ایمنی بدن کودک شده و امکان ابتلا به بیماری‌های واگیردار و عفونی نظیر سرماخوردگی و آنفولانزا را افزایش می‌دهد.

میزان نیاز کودک به آهن

کودک بر حسب سن روزانه به این مقدار مصرف آهن نیاز دارد:

• نوزاد 7 تا 12 ماه: 11 میلی‌گرم در روز
• کودکان 1 تا 3 سال: 7 میلی‌گرم در روز
• کودکان 4 تا 8 سال: 10 میلی‌گرم در روز
• کودکان 9 تا 13 سال: 8 میلی‌گرم در روز
• دختران 14 تا 18 سال: 15 میلی‌گرم در روز
• پسران 14 تا 18 سال: 11 میلی‌گرم در روز

منابع غذایی مهم آهن برای کودک

انواع گوشت شامل گوشت گاو، گوساله، گوسفند، بوقلمون، جوجه، جگر، ماهی، تخم مرغ، دانه‌های غلات، برنج، ماکارونی، نان غنی‌شده، حبوبات شامل عدس، نخود و لوبیا و سبزیجات مانند لوبیا سبز، نخودفرنگی، اسفناج و کلم بروکلی را در برنامه غذایی کودک بگنجانید.
برای جذب بهتر و راحت‌تر آهن، غذاهای حاوی آهن را با ویتامین C مانند گوجه، پرتقال یا فلفل سبز مصرف کنید. برای مثال اسپاگتی را با گوشت و سس گوجه تهیه کنید. این غذا سرشار از آهن است و بیشتر کودکان نیز به آن علاقه دارند.
برای کودکانی که به خوردن گوشت علاقه‌ای ندارند غذاهایی با حبوبات تهیه کنید. با عدس یا لوبیا و برنج یک سوپ ساده و سبک بپزید و آن را پوره کرده و به کودک بدهید. خوراک عدسی یا خوراک لوبیا به همراه نان گندم منبع خوب آهن برای کودکان است که با اضافه کردن کمی آب لیموی تازه ویتامین C آن هم تامین شده و به خوبی جذب بدن کودک می‌شود.
کنسرو تن ماهی حاوی آهن و اسیدهای چرب امگا 3 نیز می‌تواند بخشی از برنامه غذایی کودک شما باشد البته اگر به این ماده غذایی حساسیت نداشته باشد. اضافه کردن سبزیجات در کنار تن ماهی غذای کاملی را در اختیار کودکتان قرار می‌دهد.
صبحانه کودکتان را چند بار در هفته به غلات غنی‌شده یا بلغور جو دوسر اختصاص دهید. در کنار آن از میوه‌های حاوی ویتامین C نظیر توت فرنگی و پرتقال استفاده کنید تا آهن غلات جذب بدن کودک شود.
کشمش، برگه زردآلو، تخمه آفتابگردان و تخمه کدو تنبل منابع خوب آهن هستند و باید از آنها برای میان‌وعده کودک خود استفاده کنید. فقط مراقب باشید کودک در حین خوردن دانه‌ها یا کشمش دچار خفگی نشود.
ممکن است پزشک کودک با انجام یک آزمایش ساده و مشخص شدن فقر آهن برای او مکمل آهن تجویز کند. مکمل را بر اساس دستور پزشک به کودک بدهید و آن را از دسترس کودک دور کنید.

اغلب سالمندان به دلیل بیماری‌، استفاده از داروها و ناتوانی‌های حرکتی در دوران سالمندی به افسردگی دچار می‌شوند. هم‌صحبتی با افراد یا پرستار سالمند ، معاشرت با اعضای خانواده و دوستان، ورزش سبک، گردش در طبیعت و سفر می‌تواند روحیه سالمند را بهبود بخشد و به او انگیزه زندگی بدهد. سفر کردن برای سالمندان بسیار دلپذیر است اما مراقبت از سالمندان در سفر موضوعی است که باید مورد توجه قرار بگیرد.

برنامه‌ریزی قبل از سفر

اولین اقدام مهم برای سفر سالمندان، برنامه‌ریزی برای سفر و رزرو کردن بلیت وسایل نقلیه و مکان اقامت است. ابتدا تقویم را بررسی کنید و مطمئن شوید عزیزان سالمند شما در تاریخ انتخاب‌شده وقت ویزیت پزشک یا کار درمانی نداشته باشند. همچنین بهتر است از سفر با سالمندان در زمان‌های خاص که میزان سفرها بیشتر است خودداری کنید. شلوغی بیش از حد شما را در تهیه مکان اقامت و رفت‌وآمد راحت در مقصد سفر دچار مشکل می‌کند.
اگر قصد دارید با والدین سالمند خود از طریق هوایی سفر کنید، صندلی‌هایی که در هواپیما برای افراد کم‌توان یا ناتوان در نظر گرفته شده را رزرو کنید. صندلی چرخدار رایگان را نیز می‌توانید برای جابه‌جایی در فرودگاه مقصد رزرو کنید. معمولا کارکنانی در فرودگاه حضور دارند که به افراد سالمند کمک می‌کنند. حتی می‌توانید غذایی را که در طول سفر ارائه می‌شود به صورت رژیمی درخواست کنید.
حتما به یاد داشته باشید سالمندان همراهتان قبل از پرواز از سرویس بهداشتی فرودگاه که مخصوص افراد مسن است استفاده کنند تا مجبور نباشند در حین پرواز از دستشویی کوچک داخل هواپیما استفاده کنند.
برای مراقبت از سالمندان در سفر تحرک و فعالیت بدنی را فراموش نکنید. بهتر است به عزیزان سالمند همراهتان توصیه کنید همانطور در حالت نشسته، پاهای خود را تکان دهند و قبل از فرود چند دقیقه در داخل هواپیما قدم بزنند تا از لخته‌شدن خون در پاها جلوگیری کند.
بعضی پزشکان توصیه می‌کنند سالمند پیش از سفر از جوراب‌های مخصوص واریس تا بالای زانو استفاده کند تا دچار ناراحتی در پاها نشود. پوشیدن کفش طبی و مناسب نیز کمک می‌کند سالمند در اثر راه رفتن طولانی کمتر دچار خستگی یا پادرد شود.

در دسترس بودن داروهای سالمندان

اگر سالمند مبتلا به بیماری خاصی است توصیه می‌شود پیش از سفر توسط پزشک متخصص ویزیت شود تا شرایط کلی بدن او بررسی شود. ممکن است نیاز به تزریق واکسن یا استفاده از داروی خاصی باشد که سالمند در طول سفر دچار مشکل نشود.
پیش از سفر حتما داروهای روزانه والدین سالمند خود را در ساک دستی قرار دهید تا در طول سفر هم در دسترس باشد. بهتر است داروها و مواد بهداشتی ضروری مانند مسکن، ضدتهوع، ضداسید معده، باند، چسب زخم، کرم ضدآفتاب، اسپری حشره‌کش و… را نیز به همراه داشته باشید.
اغلب سالمندان در سفر به دلیل سرگرمی و تغییر روال عادی زندگی مصرف داروهایشان را فراموش می‌کنند. اما ممکن است این فراموشی یا بی‌توجهی باعث شود حالت اورژانسی پیش آید و اوقات خوش سفر را برهم زند. بنابراین به عنوان همراه سالمند مصرف داروها را به او یادآوری کنید. برای این کار می‌توانید آلارم گوشی همراه خود را برای ساعت مصرف دارو تنظیم کنید تا استفاده از دارو را به شما یادآوری کند.

تغذیه سالمندان در سفر

استفاده از غذاهای آماده، ساندویچ‌ها، سالادها و… در طول سفر ممکن است برای سیستم گوارش حساس سالمندان مشکل ایجاد کند. بهتر است در طول سفر در خوردن سبزیجات خام و میوه‌ها به‌ویژه وقتی از شست‌وشوی مناسب آنها مطمئن نیستید افراط نکنید.
سالمندان باید در طول سفر به مقدار کافی آب بنوشند. اگر از سلامت آب لوله‌کشی مطمئن نیستید آب معدنی خریداری کنید و آن را همیشه همراه خود داشته باشید. همچنین از قالب‌های یخ‌ آماده استفاده نکنید زیرا ممکن است آلوده به میکروب باشد.
در سفر با سالمندان اولویت خود را لذت بردن آنها از سفر قرار دهید. آنها توانایی انجام سریع کارها را ندارند، بنابراین صبور باشید و حوصله بیشتری در رفتار با آنها به خرج دهید.

وزوز گوش در سالمندان یکی از مشکلات شایع دوران سالمندی است که به دلایل مختلف ایجاد می‌شود. در این حالت فرد سالمند از شنیدن سروصدایی مانند باد، سوت زدن، زنگ زدن یا نیش زدن داخل گوش در یک یا هر دو گوش شکایت دارد. ممکن است این مشکل به طور مداوم وجود داشته باشد یا در زمان‌های مختلف بروز کند.
آگاهی از دلایل وزوز گوش در افراد سالمند برای پرستار سالمند یا فردی که نگهداری از سالمند را بر عهده دارد به او کمک می‌کند اقدامات بهتر و موثرتری برای سالمند انجام دهد.
معمولا سالمند وزوز گوش را بیشتر هنگام شب و زمانی که سکوت است حس می‌کند. گاهی وزوز گوش کاهش شنوایی، سردرد یا سرگیجه را نیز به همراه دارد. کاهش شنوایی در سالمندان بعد از آرتروز و فشارخون بالا سومین مشکل شایع سالمندان است که در بسیاری از موارد منجر به بی‌توجهی، افسردگی و کاهش اعتمادبه‌نفس در آنها می‌شود.

انواع وزوز گوش

وزوز گوش بیرونی: این نوع وزوز گوش را علاوه بر بیمار، دیگران و پزشک معالج نیز می‌شنود. وزوز گوش بیرونی اغلب در اثر اختلالات عصبی یا عروقی، تومورهای سر، مغز یا گردن و بعضی از بخش‌های گوش ایجاد می‌شود.
وزوز گوش درونی: وزوز گوش درونی را تنها بیمار حس می‌کند و بیش از 60 درصد نمی‌توان علت آن را پیدا کرد.
وزوز ضربانی: این وزوز به صورت صدای ضربه‌مانند و ریتمیکی مانند ضربان قلب احساس می‌شود. معمولا این نوع وزوز پس از ورزش یا فعالیت شدید بدنی اتفاق می‌افتد.
وزوز گوش ممکن است در همه سنین برای افراد به وجود آید. در سالمندان با افزایش سن فرکانس وزوز گوش نیز افزایش می‌یابد.

دلایل وزوز گوش در سالمندان

پیرگوشی: پیرگوشی یکی از دلایل عمده وزوز گوش در افراد سالمند است. پیرگوشی در اثر اختلال در عملکرد سه استخوانچه گوش میانی، حضور در مکان‌های پرسروصدا، فشار خون، بیماری‌های قلبی و عروقی و اختلال عروق ناشی از ژنتیک و دیابت ایجاد می‌شود.
آسیب به اعصاب گوش در اثر صداهای بلند: قرار گرفتن در معرض سروصدای زیاد ماشین‌آلات صنعتی، جنگ‌افزارها، موزیک پلیرها و… به سلول‌های مژکدار حلزون شنوایی و پایانه‌های عصبی در گوش داخلی آسیب می‌رساند و فرد را دچار کم‌شنوایی می‌کند. این کم‌شنوایی معمولا با وزوز گوش همراه است.
نیکوتین و کافئین: مصرف نیکوتین و کافئین باعث فشردگی رگ‌های خونی شده و وزوز گوش را به دنبال دارد.
بیماری منییر (Meniere): این بیماری مربوط به گوش داخلی است و در اثر افزایش فشار مایع اندولنف به وجود می‌آید. سرگیجه، کاهش شنوایی، وزوز گوش همراه با تهوع و استفراغ از علایم بیماری منییر است.
ازدیاد جرم گوش: جرم گوش وظیفه کنترل آلودگی‌ها و عوامل بیماری‌زا را در جهت محافظت از مجرای گوش بر عهده دارد. اما اگر جرم بیش از حد در گوش انباشته شود با آسیب به پرده گوش و کاهش شنوایی موجب وزوز گوش خواهد شد.
تومورهای عصب شنوایی، سر و گردن: وجود هر توموری در ناحیه جمجمه و گردن به رگ‌های خونی این منطقه فشار وارد کرده و موجب وزوز گوش می‌شود. عصب شنوایی از مغز تا گوش میانی کشیده شده و کنترل تعادل بدن را بر عهده دارد. تومور این عصب باعث بروز وزوز در گوش می‌شود.
فشارخون بالا: عواملی نظیر الکل، کافئین و استرس که باعث افزایش فشارخون می‌شوند، صدای وزوز را در گوش ایجاد می‌کنند.
داروها: داروهایی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای سرطان، داروهای ادرارآور، داروهای ضدافسردگی و آسپیرین در ایجاد وزوز گوش یا تشدید آن نقش موثری دارند.
برای درمان وزوز گوش در سالمندان باید به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کرد و پزشک را از سابقه ابتلا به بیماری‌های مرتبط با گوش، فشارخون و داروهای مصرفی آگاه کرد. پزشک با بررسی وضعیت سالمند، معاینه گوش، معاینه حرکتی، سنجش شنوایی و در صورت لزوم تجویز سی‌تی‌اسکن یا ام‌آرآی دلیل وزوز گوش را تشخیص داده و داروهای لازم را تجویز می‌کند.

والدین زیادی به دلیل دل درد کودک خود به پزشکان کودک مراجعه کرده و ابراز نگرانی می‌کنند. دل درد کودکان دلایل مختلف و متنوعی دارد. این دلایل ممکن است بسیار ساده و یا در مواردی حاد و پیچیده باشد. اگر وظیفه نگهداری از کودک در منزل را بر عهده دارید در این مقاله همراه ما باشید تا با دلایل درد شکمی کودکان آشنا شوید.

دلایل دل درد کودکان

عفونت گوارشی: عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی در معده و روده کودکان باعث بروز آنفولانزای معده یا گاستروانتریت روده می‌شود که دل درد را به همراه دارد. در این حالت کودک معمولا دچار تب، استفراغ و اسهال می‌شود. برای بهبود عفونت باکتریایی حتما باید آنتی بیوتیک مصرف شود اما عفونت‌های ویروسی راحت‌تر بهبود پیدا می‌کنند.
هپاتیت A نیز عفونتی ویروسی است که در صورت ابتلا به آن درد ناگهانی شکم را به دنبال دارد. اما خوشبختانه این بیماری نادر است.
درمان: برای درمان دردهای شکمی ناشی از عفونت‌ها باید به پزشک کودکان مراجعه کرد تا با مصرف دارو و توصیه‌های غذایی کودک درمان شود.
مسمومیت غذایی: اگر کودک پس از گذشت زمانی از صرف غذا دچار دل درد، اسهال و استفراغ شود به احتمال زیاد دچار مسمومیت غذایی شده است. باکتری‌های مضر در غذایی نظیر گوشت گاو، ماهی و سس مایونز باعث بروز مسمومیت می‌شود.
خوردن بیش از حد غذا و تند خوردن غذا نیز باعث درد شکمی در کودکان می‌شود. در این حالت در سیستم گوارش گاز تولید می‌شود و این نفخ موجب ناراحتی و درد در شکم کودک می‌شود.
درمان: برای بهبود دردهای شکمی ناشی از مسمومیت غذایی علاوه بر مصرف داروی تجویزشده می‌توان حوله گرم یا کیسه آب جوش روی شکم کودک قرار داد یا کودک را در وام آب گرم نشاند تا دردش کاهش یابد.
ناراحتی معده: بعضی غذاها، استرس، مصرف دارو و عفونت هیلیکوباکتری پیلوری باعث ترشح بیش از حد اسید معده در کودکان شده و کودک در قسمت بالای معده زیر دنده‌ها و گاهی در کل قفسه سینه درد و سوزشی را احساس می‌کند. غذاهای اسیدی مانند غذاهای حاوی گوجه فرنگی و سس آن، غذاهای ترش، غذاهای چرب، آب‌میوه‌ها، مرکبات و… ممکن است سوزش معده در کودکان را ایجاد کنند.
بعضی کودکان به مواد غذایی مانند آجیل، لبنیات، ماهی، تخم مرغ و… حساسیت دارند و در صورت مصرف این مواد دچار سوزش معده می‌شوند. معمولا کودک بار اول که مواد غذایی حساسیت‌زا را بخورد به آن واکنش نشان می‌دهد.
درمان: برای درمان سوزش معده حتما باید با پزشک کودک مشورت کرد. در بیشتر مواقع پرهیز از غذاهای نامناسب و اسیدی و استفاده از داروهای آنتی‌اسید موثر است.
یبوست: یکی از دلایل عمده دل درد در کودکان یبوست است. در این حالت کودک دفع مدفوع را هر چند روز یک‌بار و به سختی انجام می‌دهد. درد در اثر یبوست ممکن است خفیف یا شدید باشد. معمولا دل دردهایی که در اثر یبوست به وجود می‌آید در سمت راست شکم نزدیک ناف حس می‌شود. در صورت وجود انقباض در روده بزرگ ممکن است شدت دل درد افزایش یابد.
درمان: برای درمان یبوست باید آب فراوان و مواد غذایی ملین مانند کشمش، انجیر، گلابی و غذاهای حاوی فیبر استفاده کرد و میزان تحرک و فعالیت بدنی را افزایش داد.
گرفتگی عضلات شکم: کودکانی که فعالیت ورزشی دارند در اثر گرفتگی عضلات شکم از دل درد شکایت می‌کنند. درد گرفتگی عضلات با وارد آوردن فشار به شکم افزایش پیدا می‌کند.
درمان: استفاده از پمادهای مخصوص دردهای عضلانی و قرار دادن حوله گرم یا کیسه آب جوش روی شکم کودک، درد گرفتگی عضلات را کاهش می‌دهد.
دل درد کودکان در بیشتر موارد با استفاده از روش‌های درمان خانگی درمان می‌شود. نوشیدن آب کافی و استراحت کمک می‌کند دردهای شکمی کودکان کاهش یابد. اگر کودک تب خفیفی داشته باشد می‌تواند از استامینوفن استفاده کنید اما اگر درجه تب بالا بود حتما به پزشک مراجعه کنید.

مقاله دل درد نوزاد چه دلایلی دارد؟ را از وبلاگ گروه سپید گستر بخوانید.

بیماران مبتلا به دیابت نیازمند مراقبت هستند حال اگر این بیماران سالمند باشند به دلیل مسائل مربوط به افزایش سن به مراقبت ویژه‌ای نیاز دارند. سالمند مبتلا به دیابت ممکن است به بیماری‌های دیگری نیز مبتلا باشد در نتیجه کنترل قند خون دشوارتر خواهد بود.
اگر وظیفه نگهداری از والدین سالمند خود را بر عهده دارید یا از پرستار سالمند کمک می‌گیرید در این مقاله همراه ما باشید.
غده پانکراس یا لوزالمعده در بدن فرد سالم ماده‌ای به نام انسولین را می‌سازد که ورود قند خون به اندام‌های بدن را تنظیم می‌کند. اما در بدن فرد مبتلا به دیابت یا انسولین درست تولید نمی‌شود و یا بدن به انسولین تولیدشده مقاومت نشان می‌دهد و انسولین نمی‌تواند عملکرد طبیعی خود را در بدن انجام دهد. در نتیجه میزان قند خون افزایش می‌یابد. افزایش قند خون در طولانی‌مدت باعث تخریب رگ‌های ریز بدن شده و بر عملکرد قلب، کلیه، اعصاب، چشم و… تاثیر بدی می‌گذارد. بنابراین تشخیص زودهنگام این بیماری بسیار در پیشگیری یا کنترل آن موثر خواهد بود.

مراقبت‌های کلی از سالمند مبتلا به دیابت

احتمال بروز بیماری‌های قلبی در افراد مبتلا به دیابت بسیار شایع است. اگر سالمند دیابتی دارای عوامل زمینه‌ساز مشکلات قلبی همچون چربی خون بالا باشد باید تحت نظر پزشک متخصص قلب و عروق باشد و علاوه بر رعایت رژیم غذایی از فعالیت بدنی و ورزش سنگین خودداری کند.
یکی از نشانه‌های افزایش قند خون در بیماران دیابتی یبوست است. با تکرر ادرار در اثر افزایش قند خون بدن کم‌آب شده و مدفوع سفت می‌شود. سالمندان برای حل مشکل یبوست در کنار کنترل قند خون، باید از مواد غذایی ملین و آب فراوان استفاده کنند.
پوست افراد سالمند دچار خشکی می‌شود و مستعد ترک خوردن است. اگر پوست بدن فرد دیابتی دچار ترک شود به راحتی میکروب را جذب کرده و دچار عفونت می‌شود. برای جلوگیری از ترک خوردن پوست سالمندان باید پس از استحمام بدنشان را با روغن‌های گیاهی یا کرم مرطوب‌کننده چرب کنند.
یکی از مهم‌ترین نکات پرستاری از سالمندان مبتلا به دیابت اندازه‌گیری مرتب قند خون و ثبت آن در دفترچه‌ای است که باید همواره به پزشک معالج نشان داده شود. آزمایش قند خون ناشتا وضعیت قند خون افراد را مشخص می‌کند.

مراقبت‌ از چشم‌ها و پاها

دیابت در بینایی سالمندان نیز تغییراتی ایجاد می‌کند که باید مورد توجه قرار بگیرد. تاری دید شایع‌ترین مشکل بینایی سالمندان مبتلا به دیابت است. افزایش میزان قند خون، بیماری شبکیه چشم، آب مروارید و آب سیاه دلایل عمده تاری دید در افراد دیابتی است.
حتی اگر سالمندان ناراحتی چشمی و یا مشکلات بینایی نداشته باشند باید حداقل سالی یک‌بار برای معاینه به پزشک متخصص چشم مراجعه کنند تا از بروز مشکلات بعدی جلوگیری شود.
یکی از مشکلات شایع سالمندان مبتلا به دیابت زخم پا است. برای جلوگیری از این عارضه باید پاها هر روز وارسی شود. اگر فرد سالمند دچار مشکلات بینایی است بهتر است فرد دیگری حتما پاهای سالمند را نگاه کند. پوشیدن جوراب و استفاده از دمپایی در منزل توصیه می‌شود ولی به خاطر داشته باشید جوراب، دمپایی یا کفش تنگ نباشند.
ممکن است فرد سالمند در پاهای خود احساس سرما کند. توجه داشته باشید به هیچ وجه پاهای خود را بیش از حد به وسایل گرمایشی نزدیک نکنید. ترجیحا از جوراب پشمی یا کفش‌های داخل‌کرکی استفاده کنید.
اگر علایمی مانند بی‌حسی در پاها، خمیده شدن انگشتان پا، سفت شدن بخشی از پوست کف پا، مورمور شدن پاها به‌ویژه هنگام شب، سرخی، تورم و درد در پاهای فرد سالمند وجود داشته باشد باید فورا به پزشک مراجعه کنند.
تغذیه مناسب، استفاده از سبزیجات، مصرف میان‌وعده، نوشیدن آب کافی، استفاده از لبنیات کم‌چرب در کنار فعالیت بدنی سبک و ورزش‌های مخصوص سالمندان علاوه بر کاهش وزن و پایین آوردن فشار و چربی خون، قند خون در سالمند مبتلا به دیابت را نیز به خوبی کنترل می‌کند.